کد مطلب:20336 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:7

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

از ارتباطي كه با يك دوست پسر داشتم پشيمانم آيا توبهام قبول است؟

گناه و تخلّف از فرامين خداوند و شكستن حدود و مرزهاي الهي موجب فساد وتباهي انسان شده و او را از مسير انسانيت خراج نموده و در پرتگاه سقوط در منجلاب بدبختي قرار مي دهد. رسول گرامي اسلام فرمود: از گناهان بپرهيزيد، زيرا گناهان خيرات را نابود و باطل مي كند.(1)

امام باقر(ع) مي فرمايد: هيچ نكبتي دامن گير شخص نميشود مگر به واسطه گناهي كه مرتكب شده است.(2)

پيامبر اسلام(ص) فرمودند: كسي كه چشمش را با نگاه به نامحرم پر كند خداوند در قيامت چشم چنين كسي را پر از آتش مي كند مگر اين كه توبه كند و به سوي خداي باز گردد.(3)

ارتكاب معصيت در حقيقت يك بيماري است كه دامن گير انسان مي شود و داروي اين بيماري توبه واقعي و بازگشت حقيقي به سوي پروردگار مهربان است. رسول خدا(ص) در اين زمينه مي فرمايد: لك داء دواء و دواء الذنوب الاستغفار؛ هر مرضي دارويي دارد، و داروي شفابخش گناهان استغفار و طلب مغفرت از پيشگاه ذات پاك الهي است.(4)

توبه كه به معني پشيماني واقعي از گناه و بازگشت از آن است موجب بخشش گناه شده و صفحه قلب را از آلودگي پاك، و تيرگي را مبدّل به روشنايي مي سازد. مكتب تربيتي اسلامي تمام آلودگان به گناه را دعوت مي كند كه براي اصلاح خويش و جبران گذشته از در توبه كه درب رحمت الهي است وارد شوند و سعادت خود را باز يابند.

امام زين العابدين(ع) در مناجات زيباي خود مي فرمايد: معبود من تو كسي هستي كه به روي بندگانت دري به سوي عفو گشودهاي و نامش را توبه نهادهاي، و فرمودهاي: باز گرديد به سوي خدا و توبه كنيد، توبه خالص، حال كه اين در رحمت باز است عذر كساني كه از آن غافل شوند و توبه نكنند چيست؟.(5) جالب اين كه خداي مهربان علاقه فوق العادهاي به توبه بندگان دارد، چرا كه توبه آغاز تمام خوش بختيهاي انسان است. امام باقر(ع) مي فرمايد: خداوند از توبه بندهاش بسيار شاد مي شود، بيش از كسي كه مركب و توشه خود را در بيابان خطرناكي در يك شب تاريك گم كرده و سپس آن را بيابد.(6)

در حديث قدسي مي فرمايد: اگر پشت كنندگان به من بدانند چقدر مشتاق آنها هستم و در انتظار توبه آنها دقيقه شماري ميكنم از شدّت شوق جان به جان آفرين تسليم و بند بند اعضاي خود را خواهند بريد.(7)

توبه هرگاه حقيقي و واقعي باشدك و از اعمال جان برخيزد وانسان واقعاً از معصيتي كه مرتكب شده پشيمان شود، مقبول درگاه خدا مي شود و آثار و بركاتش نمايان مي گردد. توبه كار واقعي خود را از مجالس گناه دور مي دارد و از عواملي كه گناه را وسوسه و تداعي مي كند بر حذر مي باشد، و خود را در پيشگاه خدا شرمنده مي بيند و همواره در صدد كسب رضاي او مي باشد. گناهكار وقتي توبه كرد و به سوي ذات اقدس اله برگشت و فهميد كه خداوند مهربان است و توبه را قبول مي كند و آثار گناه را پاك مي كند (البته گناه اگر مربوط به حقوق مردم باشد بايد ادا شود) اضطراب و نگراني ناشي از گناه برطرف شده و به جايش آرامش و سكون روحي برقرار مي گردد. شما اگر توبه كردهاي مطمئن باش كه انشاءاللَّه خداوند قبول كرده است و اضطراب و نگراني را از خود دور كنيد زيرا با وجود توبه واقعي مضطرب بودن ممكن است خطرناك باشد. در مورد ازدواج با فرد مورد نظر هم، چنانچه ازدواج با او را از هر جهت مصلحت مي دانيد مي توانيد مطلب را به او برسانيد كه كار را يكسره كند و در صورتي كه به هر دليلي ازدواج با وي ميسر نشود ارتباط شما با او به هيچ وجه به صلاح شما نيست و بايد فراموشش كنيد زيرا جوان صلاحيت دار براي ازدواج، منحصر در او نميباشد.

پي نوشتها:

1. محمد ري شهري، ميزان الحكمة، ماده ذنب، شماره 6633، ج 2، ص 995.

2. محمد تقي فلسفي، كودك، ج 1، ص 15.

3. محمد ري شهري، ميزان الحكمة، ماده نظر، شماره 20280، ج 4، ص 3291.

4. همان، ماده ذنب، شماره 6655، ج 2، ص 997.

5. آيت اللَّه مكارم شيرازي، اخلاق در قرآن، ج 1، ص 218.

6. همان.

7. كتاب لقاء اللَّه مرحوم ملكي تبريزي.